miércoles, 15 de mayo de 2019

Ejercicio de suicida

Tomada de Internet, El vegano radical


Con la gigantesca bolsa con las compras que ya no usaría enfiló hacia Aribau. Estaba disgustado, con una ira creciente que le iba subiendo desde el estómago hasta la garganta mientras se decía, “qué gilipollas eres, pero qué gilipollas. Lola sigue conmigo, porque tiene entre las piernas una calculadora, pero ya hace demasiado que no me quiere”. Nunca había sido un hombre guapo, y ahora, la calvicie y la barriga le hacían verse poco atractivo, pero haría testamento, dejaría todo lo que tenía a esa dependienta de toda la vida que siempre le ayudó, y que Lola se fuera al infierno. Él también se iría, puestos a ir a algún lugar. Sin hijos y con una mujer que acababa de ver morreándose con tipo más joven que ambos, haber conseguido la jubilación no le proporcionaría ya ningún placer

Una voz le sacó de su estado ensimismado. Un hombre yacía, con un perro a su lado, en la entrada de un local que anunciaba “en traspaso”. Era un tipo que tendría sobre los cuarenta años y que tenía un libro abierto, cosa de la que Luis no se percató hasta mucho tiempo después
  Cuidado amigo, mire por dónde va, dijo el hombre, dando un brinco
  Lo siento, no le he visto, disculpe. Dijo Luis, apenado, y empezando a acariciar al perro sin saber cómo. Le regalo lo que he comprado. Es para pintar al óleo, ya no me apetece más que llorar, y tirarme del rompeolas a ver si acabo con todo 
-    Por Dios, no diga eso, y siga acariciando la cabeza de Bup, que ya ve cuánto le gusta, y además nada justifica quitarse la vida

En efecto, el perro, sin raza ni pedigree pero de tamaño medio y muy tranquilo, estaba dejándose acariciar meneando la cola.
- Mejor ni le cuento, disculpe nuevamente. Le dejo la bolsa aquí, son pinturas Goya, de las mejores. Si no las quiere puede intentar venderlas.
-  Nunca se sabe, pero no me tengo por pintor
-  Ya ve, yo tampoco. Justo ahora, al jubilarme pensé que sería buena idea
  Me llamo Juan. Y le tendió la mano, que Luis apretó en un saludo sincero
- Yo me llamo Luis, pero ahora la verdad, poco importa. Iré a mi casa, llamaré al notario para hacer testamento mañana, y si Dios quiere, pasado mañana ya estaré durmiendo el sueño de los justos.
- Quite hombre, cómo anda pensando en esas cosas. Que no, que aquí se queda conmigo y charlamos, ¿verdad Bup?. El perro hizo además de entender y acercó la cabeza a la mano de Luis, quien acabó por sentarse junto al sintecho.

Al rato fueron juntos a tomar una cerveza, a un bar cercano. Luis se extrañó de que no recogiera un poco los cartones y un saco rojo, pero Juan le convenció de que nadie le iba a robar. Tampoco tengo nada de valor, dijo, tomando la bolsa de la compra en una mano y en la otra llevando a su perro y esa novela. Juan había sido bibliotecario, un ratón de biblioteca desde jovencito de hecho, y sin oposiciones aprobadas, había estado trabajando hasta hacía dos años. El paro se acabó, y como nunca tuvo novia, ni hermanos, acabó viviendo en un piso compartido, del que le acabaron por echar. Poco más podía decir. No había viajado, más que a través de los libros, dijo con una mirada pícara. Luis contando sus penas se fue calmando, porque nada grave, en verdad grave, le había pasado. Tuvo, y tenía, mujer, un negocio, y suerte en la vida. Ahora se dispondría a viajar. Si Juan lo aceptaba, y siempre que pudieran llevar a Bup con ellos. Porque el infierno podía esperar, y Lola, sin cuentas ni tarjetas de crédito, buscaría cómo seguir su vida con quien quisiera, y se dejase, mangonear. El libro se titulaba “Más allá de los viajes de placer”. La página treinta estaba ilustraba con la imagen de uno de los canales de Venecia, donde, según la escritora, Donna León sitúa al Comisario Brunetti, en esos entramados de novela negra que tanta fama han cosechado.
Primera parada Venecia, pasado mañana, pero te vienes, os venís a mi casa, ¿de  acuerdo Juan? 
- Con gusto, pero ¿qué dirá tu mujer?
- Que le den morcilla, amigo.

Una bolsa apoyada en un contenedor, dos hombres y un perro subiendo por Aribau dejan atrás a un suicida en ciernes, que encontró al amigo que nunca consiguió tener

20 comentarios:

  1. Muy bonita historia y didáctica...siempre se aprende, y siempre hay una mano amiga que te puede echar una mano. Para encontrarte con Caronte siempre hay tiempo.

    Me ha encantado...Un abrazo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Las manos amigas pueden estar en los lugares más insospechados. Cierto, el barquero que espere, al final llegaremos pero nunca hay que llegar pronto.

      Un abrazo

      Eliminar
  2. Cuando te encuentras mal y das con alguien que te escucha, se ven las cosas de otra manera. Y poco a poco comprendemos que nuestros males no son ni los más importantes del mundo ni los únicos.
    Me gusta.
    Un beso

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Todas las tragedias pueden verse menos trágicas cuando se comparten. Porque estando dentro se ven inmensas, pero luego ves que hay otras, y eso serena un poco

      Un abrazo

      Eliminar
  3. No hay nada como una buena amistad a tiempo.
    Un beso.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. La amistad acaba siendo un valor seguro, aunque sea reciente

      Un beso, Alfred

      Eliminar
  4. Realmente es una historia preciosa Albada, encontró la verdadera amistad de quien lo da todo con un gran valor.
    Besos y feliz día.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Al final lo que tenemos, materialmente, es poco valioso. Esos nuevos amigos, can y hombre tal vez le den lo que no se puede comprar

      Un abrazo y feliz tarde, Evan

      Eliminar
  5. Bueno, no es lo normal pero me alegro por ambos.

    Besos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No es frecuente, lo que sí lo es es que al verbalizar nuestros problemas, éstos resultan menos trágicos que cuando los vivimos.

      Un fuerte abrazo

      Eliminar
  6. ¡Hola! Me ha enternecido la historia, es increíble como la persona que menos lo espera te dé un motivo para continuar. En buenahora se han encontrado estos dos <3
    ¡Un abrazo!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. De hecho conoce a dos amigos, que jamás hubiera pensado que podían llegar a serlo. La ficción siempre es, o puede ser, muy tierna, pero afortunadamente, la realidad también.

      Un abrazo y gracias por leer

      Eliminar
  7. Las personas, que son personas no dejan de serlo por las circunstancias de la vida, y la dureza de la misma. Una emotiva historia, para la reflexión.

    Besos amiga y feliz domingo!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hay quien siempre es persona por mucho que la vida le sea dura. Me alegra que te haya gustado

      Un abrazo y feliz semana

      Eliminar
  8. A veces un amigo nos ayuda a cambiar ideas y nos da un aliciente para vivir.

    mariarosa

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Los buenos, aun recientes, son los que nos pueden hacer que encontremos nuevos alicientes para vivir, es verdad

      Un abrazo y feliz lunes

      Eliminar
  9. Aveces aparece alguien que hace cambiar las ideas y camina contigo..un nuevo amigo. Una historia muy buena. saludos amiga.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A veces ocurre el milagro, es verdad, y aparecen amigos cuando menos podías esperar. Por la amistad, que perdure y nutra

      Un abrazo Sandra, y feliz martes

      Eliminar
  10. Es una pelotuda y malcogida esa "Recomenzar",no hay una poronga que le venga bien.

    ResponderEliminar








  11. i couldn't believe that i would ever be re-unite with my ex-lover, i was so traumatize staying all alone with no body to stay by me and to be with me, but i was so lucky one certain day to meet this powerful spell caster Dr Akhere,after telling him about my situation he did everything humanly possible to see that my lover come back to me,indeed after casting the spell my ex-lover came back to me less than 48 hours,my ex-lover came back begging me that he will never leave me again,3 months later we got engaged and married,if you are having this same situation just contact Dr Akhere on his email: AKHERETEMPLE@gmail.com thanks very much sir for restoring my ex-lover back to me,his email: AKHERETEMPLE@gmail.com or call/whatsapp:+2349057261346















































































































































































    hindi ako makapaniwala na kailanman ay muling makiisa ako sa aking kasintahan, labis akong na-trauma sa pananatiling nag-iisa na walang katawan na manatili sa akin at makakasama ko, ngunit napakasuwerte ako sa isang tiyak na araw upang matugunan ito malakas na spell caster na si Dr Akhere, matapos sabihin sa kanya ang tungkol sa aking sitwasyon ginawa niya ang lahat ng makataong posible upang makita na ang aking kasintahan ay bumalik sa akin, sa katunayan matapos na ihagis ang spell ang aking dating kasintahan ay bumalik sa akin ng mas mababa sa 48 oras, dumating ang dating kasintahan ko. bumalik sa pagmamakaawa sa akin na hindi na niya ako pababayaan, 3 buwan mamaya kami ay nakipag-ugnay at nag-asawa, kung nagkakaroon ka ng parehong sitwasyong ito makipag-ugnay lamang kay Dr Akhere sa kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com maraming salamat sa sir sa pagpapanumbalik ng aking dating kasintahan bumalik sa akin, ang kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com o tumawag / whatsapp: +2349057261346

    ResponderEliminar

Será un placer saber que pasaste por aquí. Gracias por tu tiempo